 |
| Nehir Hanım |
Sevgili gibi dört gözle torun bekliyorum.
Nasıl bir aşktır bu tanrım?
Herhalde kayda değer karşılığı vardır.
Yoksa yüreğimin en derinlerinde hissetmezdim.
Elbette çok memnunum.
Çağımızın anlayışı nefret, anlayışsızlık üzerine kurulu.
Kimse kimseyi beğenmiyor.
Herkesin aklı o kadar kıymetli ki, katılmazsan öteki,
katılırsan yandaş oluyorsunuz.
Elbette acımasız yargılar ama maalesef gerçekler bu.
Ayrıca böylesi davranış biçimiyle sık sık karşılaşıyorum.
Başta yakın çevrem olmak üzere ne bir danışan ne de fikir soran var.
Sağlık olsun, zaten tevekkül içinde yaşamaya alıştım.
Umarım hayat bu günümü de aratmaz.
Lâkin torunlarımın lezzeti bambaşka.
Okullar kapalı, küçüğü hemen hemen hergün bende.
Âdeta aşk yaşıyoruz.
Alt alta, üst üste ne oynaşmalar.
Aldığım hazzı hiçbir duyguyla karşılaştıramam.
Bütün çocuklar gibi o da akıllı.
Yaptığı yorumlarla beni her gün şaşırtıyor.
Demek ki yeni nesil kozmik evren donanımlı...
Bizler gibi eski dünyalı değiller.
Düşünsenize, beş yaşındaki velet bilgisayar denilen
asrın son icatı üzerinde her türlü işlemi yapıyor.
Dahası da var, tek kelimeyle cep telefonu ustası.
Doğru mu yanlış mı bilemem.
Maalesef gördüğüm manzara bu.
Ya bizim çocukluğumuz, çelik-çomak oyunlarımız...
Mahalle arkadaşlıklarımız, dağlara keçi gibi tırmanmalar,
ırmağın girdabında yüzmeler, kısaca salya sümüklü hallerimiz.
Sanki masal dünyası.
Yine de güzel, ama ya bugünkü duygularımız.
Derinliğine yaşadığımız bir avuç sevgi.
En doğal haliyle sarmaş dolaş olmalar.
Kesinlikle karşılığı yok.
Ayrıca ne parayla ne pulla ölçülür...
Bir nevi kutsal aşk.
O zaman dibine kadar yaşanmaya değmez mi?
Macit dede
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder