Tanrıların dünyasından...

 

Macit CÜNÜNOĞLU
macitcununoglu@gmail.com
15 Şubat 2015, 12:45

                           

 

Değerli Adil Korkut arkadaşımız son yazısında içsel dünyasına
müthiş bir yolculuk yapmış...
Hesaplaşmalar, sonuçsuz kavgalar ve yargılar...
Gündeminde Tanrı ile Adalet...
İlahi konular...
Hâlbuki ikisini yan yana getirmek veya düşünmek ne kadar da doğru...
Ancak yazarımızın adı “Adil”...
İsmiyle müsemma, illâki hak, hukuk yerini bulacak...
Hem de bu dünyada...
“Zor dostum zor” demek geçiyor içimden...
Ki bendeniz Mardukçuyum...
Sümerlerden miras...
Kötülerin düşmanı, emekçilerin dostu...
Babil’in mutlak efendisi...
İlk Tanrı...
Rakipsiz, tek...
O bile baş edememiş insanoğluyla!

Bir de Şeytan var...
Meleklerin en fenası...
Kırmızı kartlı, cennetten kovulanı...
İçimizde yaşayan...
Besleyip büyüttüğümüz...
Ve ihtiraslarımız, kibrimiz, zaaflarımızla donattığımız...
Belki de varlık nedenimiz, yaşam sevincimiz...
İktidar tutkumuz, saraylarımız...
Temellerinde kötülüğün ayak izleri...
Harcı alın teri, gözyaşı...
Kurban gani...
Madenlerden, şantiyelerden, tersanelerden, Uludere’den...
Özgecan’ın kesilen bileklerinden kan geliyor...
Yürekler sızlıyor...
Günah çok, sevap yok...
Dereler, çaylar, ırmaklar kızıl akıyor...
Şarap kırmızısı...
Şeytan mutlu...
Tanrı mahcup!

Artık tanrıların dünyasında yaşamıyoruz Adil dostum...
Ormandayız...
Ağaçsız, yapraksız, yağmursuz, susuz...
Âdeta çölleşmiş...
Göç etmiş hayvanlar sonsuzluğa...
Sadece insan soyu var...
Vicdanlar çürüyüp ahlâk pazara çıkmış...
Toprak ağlıyor...
“Bugünleri de mi görecektim?”...
Marduk da hüzünle bakıyor gökyüzünden...
“Ardıllarıma sığınanları ibretle izliyorum” diyor...
Ve ilâve ediyor; “insanlığın hâllerini gördükçe utanıyorum tanrılığımdan!”