Güzel bir Cumartesi günü beni bekliyordu.
Mızıkacı dostlarımla Beyoğlu’nda buluşacaktım.
Buluştuk da...
Lâkin içimde neşe yok, yüreğimde Özgecan’ın derin acısı.
Galatasaray Lisesi’nin önü her zamanki gibi kalabalık...
Polis onlardan da kalabalık...
Kadınlarımızın ellerinde kurbanımızın posterleri...
Vahşi cinayeti protesto ediyorlar.
Nasıl bir toplum olduk...
Her taraf IŞİD kafası, her taraf Sivas zihniyeti...
Dayanılması gerçekten güç...
Madımak’ın misafirlerini ateşle yaktılar...
Diri diri...
Asker, polis ve de devlet seyretti.
Gerekçe; azgın, gözü dönmüş kitle tahrik olmuştu...
Öyleyse eylem, benzin bidonu mubahtı...
Saldırdılar otele...
Barbar ruh hâliyle...
Netice; insanlık dramı...
Ancak ne devletin umurunda ne halkın...
Oh olsun diyenler çoğunlukta...
Ve ne acıdır ki onlar bugün iktidarda!
“Kahrolsun” demekle, “yollar yürümekle” düzen değişmiyor...
Eldeki malzemenin kökleri eğitim...
Çocuk yaşlarda Kur’an kursu...
Okulda türban, zorunlu din dersi...
Meraklısına talim, terbiye...
Elde silah, hedef M, Kemal aydınlığı...
Hayatın içinde tarikat, cemaat...
Yüzlerce, binlerce...
Seç beğen al...
Ne çıkacak ortaya?
İnsan kılığına bürünmüş hayvansı varlıklar...
Tecavüz eden, yakan, yıkan adı konmamış canavarlar...
Ülkenin dört bir tarafını kaplamışlar...
Üst kimlik dinsel maneviyat...
İşte memleket, işte gelecek!
Artık tanrının adaletine inanmıyorum...
Yaşadığım dünya cehennem...
Yoksa İsrafil’in borusu ötüp kıyamet mi oldu?
Orasını da bilemem!
Hâlbuki bugün Pazar, tatil...
Keyifle Mızıkacı dostlarımla buluşmayı aktaracaktım...
Bluesın tadına varacaktık ve Afrika’ya uzanacaktım...
Oradan güneye, Latin Amerika’ya...
Pamuk tarlalarına...
Siyahî kölelerin hazin öykülerine, ezgilerine...
Ve dostlarımı New Orleans’taki Louis Armstrong konser salonuna
davet edecektim...
Nerdeee?
Ateş düştü yüreğime...
Acı haber tez duyulurmuş derler...
Ruhum Özgecan...
Gözlerimde nem...
Lânet olsun bu güzelim ülkeyi cehenneme çevirenlere...
Yağan kanlarda beraber ıslananlara!
Haykırdım Taksim’de sessizce...
Az ilerde Kazancı yokuşu...
Dostlarım gülümsüyor yıllar öncesinden...
Ve sanki gözleriyle konuşuyorlar...
“Biz hâlâ burdayız!”
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder