Kesintisiz dokuz kez mağlup olmak insanın iştahını epeyce kaçırıyor…
Kaldı ki moral niyetine onca yazı kaleme alındı, güneşler servis edildi,
umutlar tazelendi, ama nafile!
Özellikle laik çevrelerde öfkeyle karışık üzüntü hâkim.
Hatta ağzını bozup halkımıza saldıran çoğunlukta ki, onları kınıyorum…
Gene de netice anlaşılır gibi değil.
Örneğin yüzde 52 mutlu, eyvallah, ne de olsa zafer kazandılar…
Kürt siyasî hareketi de ilk kez ülkeye kucak açtı…
Ve karşılığını da fazlasıyla aldılar, yüzde 10 küçümsenecek oran değil.
Gelelim kadersiz seçimzede ortaklara…
Ivır zıvır çeşitleri saymıyorum, sözüm CHP ile MHP’ye…
Yan gelip yatan tuzu kuru güzellere…
Emin olun en çok onların sesi çıkıyor, oy kullanmayan kellerin, fodulların!
Bence yüzde 38 bile çok ama demokrasinin hoşlukları işte…
Neyse, ele güne karşı daha fazla rezil olmayıp yaralı aslanları bağrımıza
basmaktan geri durmayalım…
Ayrıca başka çaremiz de yok, mal bizim malımız…
Gün gelir lâzım olur, bakarsınız tekrar devreye girerler!
Fakat asıl üzerinde durduğum husus eşitlik meselesi…
Güya seçim adil koşullarda yapılmamış…
Nasıl yani, Sultan yirmi milyon oyu silah zoruyla mı aldı?
Veya muhalefetin adayına oy vereceklerin elini mi tuttu?
Her ikisi de olmadığına göre takkeyi önümüze koyup düşünelim…
Ve böyle başa böyle tarak formülüyle teselli bulalım…
İsterseniz adına züğürt işi deyin…
Ancak önümüzdeki genel seçimleri unutmadan.
Gerçek kavga o zaman verilecek…
Çünkü iktidarın başında tanrının lütfu yok…
O artık yükseklerde, arş-ı alada…
Ve parti doğal olarak yalpalayacak.
Halef gül, çiçek dahi olsa kimse onun yerini dolduramaz ve
aynı heyecan coşkuyla, üstelik iftira ve yalanlarla süsleyerek meydanlarda
nutuk atamaz.
İşte bu fırsat muhalefet tarafından iyi değerlendirilirse…
Birazcık da Paralel destek…
Bir iki kaset tape…
Belki o zaman yıkılmasa da sarsılır kutsal düzen!
O nedenledir ki bendeniz umudumu hiç yitirmedim…
Lâkin tümden hayâlperest de değilim…
Öncelikle CHP’den sıkıldım, hatta çektiği numaralardan dolayı bıktım.
Nedir lan çilemiz, oy vere vere kırılacak el de kalmadı…
Kafamıza da kıramayacağımıza göre, bakacağız başımızın çaresine.
Ah TKP ahhh!
Tam ihtiyaç duyulan anda ikiye bölündün ya…
Acaba hangisine gideyim?
Veya yolları ayrılan kızıl tarikat şeyhlerine (pardon, şeflerine) bir bakmalıyım…
Hangisi Marksist-Leninist-Troçkist...
Her üçünü de yegan yegan severim de…
Bilahare sizlere haber veririm…
Peşimden gelirsiniz canlarım, bu kez iktidarı ele geçirmenin yolları yakın!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder