İnsan ve göç...
Ve ölüm.
Yirminci yüzyıldan çağımıza devrolan en büyük sorun.
Önü arkası yok...
Yoksulluk hareket hâlinde...
Yüz binler, milyonlar...
Aç köpek cami duvarını delercesine şartlar zorlanıyor..
İllâki göç...
Ekmek mücadelesi...
Açlık...
Kaybedecek ne var ki...
Duvarlar çoktan yıkılmış...
Kapanmış kapılar...
Dönüp bakan yok...
Işık orda, Avrupa'da...
Kapitalizmin göbeğinde...
Bir umut...
Çaresizliğin çılgınlığı...
Göç...
Akdeniz'in mavi sularına teslim olan bedenler...
Çoluk çocuk...
Kara talih değişecek...
Lâkin insanlık suskun...
Ta ki üç yaşında bir bebeğin cesedi karaya vurana kadar.
Sarsılan dünya...
Utanan insanlık...
Tokluğundan, yaşadığından...
İsyan...
Tanrıya, adalete...
Küfürler yollanıyor sessizce...
Değişir mi düzen...
Değişmez tabii...
Sistemin adı: "Serbest Piyasa"...
Büyük ölçekte: "Küresel Dünya"...
Ana felsefesi: "Altta kalanın canı çıksın"...
Yeter ki çark dönsün...
Zenginler, efendiler mutlu yaşasın!
Öyleyse batsın bu dünya...
Ama nasıl?
Spartaküslerin devri kapandı...
Che'nin katli geride kaldı...
Denizler gitti, sosyalizm umut olmaktan çıktı.
Varsa yoksa kapitalizm, Batı'da iyisi, bizde kötüsü.
Yine de çareler tükenmez...
İnsanlık henüz ölmedi...
Belki iki damla gözyaşı...
Başlangıç için en iyisi...
Elden birşey gelmeyince...
Kıvranmak; zavallıca...
Bir de insan olmayı hatırlamak...
Kendimiz için değil; evren için, sonsuzluk için...
Ah bir becerebilsek...
Emin olun, yıkılır bu kirli düzen!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder