"Devlet Ana"...
Oldum olası bu benzetmeyi hiç sevmedim...
Çünkü bizim devlet ne ana gibi şefkatli olmayı becerebilmiştir...
Ne de kadınlarımıza özgü, özellikle analarımızın ulvi asaletine erişmiştir.
Olsa olsa "Devlet Baba" olarak tarif edilmelidir ki...
Gerçekler karşılığını bulsun.
Ne dersiniz, haksız mıyım?
Belki erkek dostlarım alınacak ama maalesef devlet-i âlimiz bir baba gibi
sert ve nobrandır.
Bırakınız gülümsemeyi, önünden geçmeye dâhi gelmez.
Hele lâf atmaya, sataşmaya kalkarsanız...
Yandınız, hem de nasıl...
Süründürür, öyle az buz değil...
Başınız belâdan kurtulmayıp burnunuz boktan çıkmaz!
Tecrübeyle sabittir efendim...
Devlet Kemalistlerin eline geçti mi; "Atatürk İlke ve İnkilâpları"
çerçevesinde bir güzel ezilirsiniz...
Askeri saymıyorum bile, tek kelimeyle faşizmin versiyonları...
Geriye dinciler kalıyor...
O da ezer, bir elde Kur'an, bir elde bayrak....
Oyar, kabak gibi oyar...
Ayrıca manzara ortada, lütfen adını siz koyun!
Demek ki devlet dediğimiz aygıtın bağımsızlığı, sürekliliği yoktur...
Kim gelirse gelsin "hukuk" dediğimiz kavram iğdiş edildiği sürece...
Adalet de, kanunlar da tatile çıkar!
N'apalım; işte böyledir memleketim...
Herkesin kendine demokrat olduğu siyasiler tarafından yönetiliriz.
Ve devlet dediğimiz mekanizma da bu anlayışından fazlasıyla nasibini alır...
Yeri gelir canavara dönüşüp halkına saldırır...
Yeri gelir vergi müfettişi kılığında yanağınızı okşar...
Kafası çok bozuluncu da alıp sizi yatağa atar...
Tabii aşk yaşamak için...
Cop, Filistin askısı aksesuardır...
Daha doğrusu devlet düşmanlarının uydurduğu rivayetlerdir ki...
Pek itibar eden de olmaz!
O nedenledir ki "devlet sevgisi" politikacı esnafında zirve yapmıştır...
İşbirliği yapan kazanır, uzlaşmayan seçim sandıklarında debelenip durur!
Aslında düzelmesi için tek çare demokrasidir de...
Onu da seven bulunmaz.
Âdeta kulağa hoş gelen nağmedir...
Seçim dönemlerinde sıkça kullanılır...
İktidar olunca da -sizlere ömür- tez zamanda cenazesi kaldırılır!
Ve olan da halka, özgürlük düşkünlerine olur.
Öyleyse en doğrusu devletten uzak durup:
"Ne Arap'ın yüzü, ne Şam'ın şekeri" deyip sessizliği korumak...
Hele yaşlar ilerleyip yürekler yufkalaşınca...
Olan bitene ne gözyaşı yeter ne haykırmak...
Tamam, demokrasisiz de yaşanır...
Eyvallah!
Ya vicdansızlığa, ahlâksızlığa tahammül etmek...
İşte bu gerçek ölümden de beter!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder