Gittim, gördüm, geldim...
Elbette İstanbul'un üzerine gül koklamam...
Burası başka bir kent, başka bir boyut.
Deyin ki okyanus...
Lâkin Amasya'da hiç fena değil.
Hele altmışlı yıllarla kıyaslarsanız...
Sanırsınız çağ atlamış...
Cilâlı taş devrinden endüstri toplumuna...
Tabii açılan üniversitenin etkisi büyük...
Modernite işlemiş dokusuna...
Barlar, kafeler...
Pırıl pırıl bir gençlik...
Karışan eden yok...
Tarihsel coğrafyada esen özgürlük rüzgârları...
Ataletin hakim olduğu yıllar geride kalmış...
Dinamizm gülümsüyor...
Genç nüfus...
Âdeta sizi dansa davet ediyor...
Hem de Yeşilırmak boylarında.
Anılar eşliğinde gezdim, dolaştım...
II. Beyazıd Külliyesi yine bir başyapıt...
İçerişehir restore edilip kaneviçe güzelliğinde hizmete sunulmuş...
Tankut Öktem hocamızın Amasya'ya en güzel hediyesi...
Mustafa Kemal Anıtı...
Görkemli, bağımsızlığın simgesi, kurtuluşu anlatıyor.
Dibinde saatlerce oturdum...
Selçuklu eseri Sinan Hamamı'nın yerinde yerler esiyor...
Seyrettim Haşena Kalesi'ni...
Ve daldım gittim Gümüşlü Camisi'nin koyu gölgesine...
Arkamda çocukluğum...
Yıkılan evimiz, dar sokaklar, kurumuş çeşmeler, Selağzı...
Şimdi hepsi birer hayâl.
Şuayip Amcam el salladı köşeden...
En güzel tandırı O yapıyordu...
Opel Mustafa ise arabasının yanında...
56 Packard...
Müşteri bekliyordu...
Çörekçiler ise üçüncü nesille hâlâ üretiyor...
Mis gibi haşhaş, ceviz kokusu...
Musta Bey Hamamı'na komşu.
Her bir köşe, her bir nokta hatıralarla dolu...
Şehrin başıyla sonu iki buçuk kilometre...
Nasıl olmasın ki...
Bir zamanlar herkes tanıdık, herkes komşu!
Bol dedikodu, anlamsız kıskançlıklar, boş muhabbetler...
Yüksekteki Pirler Parkı...
Yine sessiz, sakin....
Misafirlerini bağrına basıyordu.
Karar aldım, artık memleketimden bu kadar uzak kalmayacağım...
En azından senede bir Amasya ile kucaklaşacağım...
Tabii çocuklar torunlar ve dostlarımla...
Doğduğum toprakları doya doya yaşayacağım...
Bazen gülümseyip, bazen gözü yaşlı...
Tarihin izinden sonsuzluğa koşacağım!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder