“Hayat bir tiyatro”...
AKP’nin oyuncağı Türkiye’de ise müsamere...
İlkokullar da oynanan, tamamen eğlenceye dönük...
Akıl, mantık aranmayan...
“Bakara-Makara” türünden!
Bugün 27 Mart, “Dünya Tiyatrolar Günü”...
Ne güzel, 62 yılından beri insanlık bu günü kutluyor...
Lâf aramızda, bir tarihler ne çok tiyatromuz varmış...
T.C.’den söz etmiyorum canım...
Antik Çağ’dan...
Anadolu tiyatro kaynıyormuş, adım başı...
Onlarca, yüzlerce...
Ve halk eğleniyor, öğreniyormuş...
Kültür fışkırıyormuş doğasından!
Bazen düşünürüm; “dünyaya geç mi geldik?” diye...
Hiç fena olmazmış milattan önce yaşamak...
Örneğin Karya vatandaşlığı...
Başkent Halikarnas...
Aşk köşesi İasos...
Özgürlük Labranda, dağların tepesi...
Tanrı belli, somut...
Peygambere, halifeye lüzum yok...
Ne derse o...
Eros’u, Afrodit’i, Pegasus’u var...
Hele Dionysos...
En kralı...
Evet, evet...
Geç geldik gezegene...
Milattan önce altıncı yüzyıla uzanmalıydık...
Sokratesler gelecek az sonra...
Akademiyi kuranlar, kendini tanıyanlar...
Şimdiki gibi değil...
Bilgelik çağı!
Ayrıca ne anlar imamlar ordusu heykelden, tiyatrodan...
Bilcümle sanattan?
Varsa yoksa dertleri üremek...
Ve cihat kültürüne nefer yetiştirmek!
Dolayısıyla sıkıntılı iştir bu toplumda yaşamak...
Başta tiyatro yok...
Sağırdır, dilsizdir insan...
“7 Mart” kuru bir demeç, hoş bir davetiye...
Homeros el sallar antik çağdan...
Kıçıyla güler ağlanacak hâlimize...
Yüzyıllar ötesinden!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder