Bayram geçti, şimdi seçim zamanı.
Hedefte “30 Mart 2014”…
Çekilsin kılıçlar, hodri meydan!
Ancak sandığın eski neşesi yok…
Galip belli mağlup belli!
Hani “top yuvarlak” deriz ya, o kadar da heyecanımız yok.
Hâlbuki seçim demek; düşünmek, yargılamak, karar vermek…
Boş verin anketlerin üfürmesini…
Esas olan partidir diyeceğim ama…
Nerdeee?
İktidar saldırgan, hoşgörüsüz, gözü kara…
Muhalefet paramparça…
Çaresiz, şaşkın, orantısız güç karşısında debelenip tutunmaya çalışıyor.
Örneğin Ankara…
Yirmi yıldır insan müsveddesine mahkûm olmuşsa…
Neye yarar hakikatler, neye yarar sandık?
Ya İstanbul…
Adı megapol, aslında koskoca bir köy!
Sevimli olmasına sevimli, rakipsiz dünya kenti…
Doğa, tarih, sanat ve de aşk…
Hepsi burada, üstelik cömertçe…
Lâkin gel gör ki, son yirmi yılda ruhu katledildi.
Nasıl mı?
Dip köşe gezmeye gerek yok…
Bakın fotoğraflara, arsızca yükselen gökdelenlere…
Sıralandılar sahilde, devlet arazilerinde…
Ağaoğlu, Amcaoğlu, Dayıoğlu…
Görülen manzara iktidarın yarattığı sömürgenlerin resmî geçidi!
Evet, çağımızın tanrısı para…
Hani şu Lidyalıların bulduğu körolasıca nesne…
Dinden de üstün, milliyetten de…
Saltanat aracı, sığ aklın kılavuzu, karanlık düşüncenin ışığı…
Yaşanan dünyayı cennete çeviren illet…
İnsanı kul yapan, ihtirasları körükleyen bencilliğin hamuru…
Geldi seçim zamanı…
Koşun bezirgânlar koşun…
Bir elinizde bayrak, bir elinizde Kur’an!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder