bir şair vardı, öğretmen

18 Kasım 2017

Naim

Macit CÜNÜNOĞLU









Yetmişli yıllar, Beyoğlu'nun arka sokaklarında sendikacı
dostlarla rakı içiyoruz.
Adres: Umut Ocakbaşı...
Ateşin başında Sadık usta: "Canım benim" deyip şişlere
dürüm yapıyor.
Masada TKP kurmaylarından Cemal (Kıral) abimiz...
Dönemin DİSK Temsilcisi...
Diyor ki, "üst kültür alt kültürü asimile eder."
Söz konusu Bulgaristan.
Jivkov startı vermiş...
Azınlık statüsündeki Türkleri Bulgar yapacak.
Tabii aralarında Naim de var.

İkna olmadım ama derin düşüncelere daldım.
Nasıl yani?
Bir insanın ideoloji uğruna adı değiştirilir mi...
Hele de sosyalizm için?
Sonrası malûm, insanlığın en trajik sahneleri...
Göçler, geri dönüşler...
Seksenli yıllar...
Ve bir güneş gibi doğan Naim Süleymanoğlu aradan sıyrılıyor...
Bir milyon dolara satın alınan Herkül...
Seul, Barcelona, Atalanta...
Üç olimpiyat şampiyonluğu, onlarca rekor...
Time'e kapak olan efsane.

Bugün öldü.
İçim acıdı, rekorlara imza atarken kahkülü geldi aklıma...
Nefesiyle dalgalanırdı...
Âdeta insanlığı selâmlarcasına.
Hayatım boyunca çok sporcu tanıdım...
Bedeni ezdiği için de halteri sevmem...
Ama Naim taşıdığı yükle hem insanlığın hem
sporun yüz akı oldu.
Saygıyla, sevgiyle, nurlar içinde yatsın
küçük DEV adam.


Hiç yorum yok: