Hasret

Macit CÜNÜNOĞLU

Öncelikle hayâlimi belirteyim;
Yaşanası bir Türkiye.
Ulusal geliri 30 bin dolara dayanmış...
Hak hukukun gözetildiği bir ülke.
Yaşam standartları Batı'da neyse Doğu'da da aynı.
Öyleyse Güneydoğu'muzda kurulacak Kürt devletinden
niçin korkalım?
Sağlam bir ordu, sınır güvenliği sağlanmış...
İçeride huzur, refah.
Hamaset siyaseti sıfır, parlamenter demokrasiyle yürüyüp gidiyoruz...
Bilim, akıl ön plânda...
Çağdaşlık, eşitlik yaşam ilkemiz...
Özetle Tayyip'siz siyaset.

İnsan ömrü kısa...
Herkesin mutlu olmaya hakkı var.
Hayat denilen altın tepsideki ikram o kadar değerli ki...
Birileri tarafından harcanmasına da gerek yok.
Bayrak, vatan safsata...
Mühim olan barış içinde yaşamak...
En azından ben öyle düşünüyorum.

Oysa gelinen duruma, gündeme bakın.
TEOG bitiyor, Barzani başlıyor.
Umudumuz CHP'de iktidar kuyrukçusu...
Ülkede savaş tamtamları çalınıyor...
Ne acı!
Hâlbuki güneşin doğduğu topraklarda yaşıyoruz.
Cümle âlem hayran.
Ancak kırık yıla yakın süredir savaşıp,
âdeta kandan besleniyoruz.
Hapishanelerimiz tıka basa dolu.
Kör olmuş gözler, sağır olmuş kulaklar...
Nasır bağlamış vicdanlar.
İktidar hırsı bacayı öyle bir sarmış ki...
Din bile oyuncak!

Bu manzarayı izlemekten yoruldum artık.
Arada sırada martıların kanatlarına sığınıp
bulutlara yolculuk yapıyorum...
Onlarda şikâyetçi...
Kapkaranlık bir ülkenin semalarında gezinmekten...
Özlemleri güneş ve aydınlık...
Bizim hasretimiz kadar.