Sevdam benim

Yalova'da bir ay tatil yaptım.
Sağolsun Yaman ailesi; bize torunlarımla beraber kucak açtı.
Aslında kimsenin evinde yazlık dâhi olsa kalmam...
Ancak söz konusu meleklerim...
Su ile Nehir.
Doya doya sarılıp koklaştık.
Denize havuza girdik...
Tabii bol bol balkon sefası da yapıp rakı içtik.
Ev sahibi Turgay Yaman ilginç bir kişilik.
Hayatımda tanıdığım en mütevazı şahsiyet.
Robertli, Boğaziçili, tüm dünyayı dolaşmış.
Üstelik entelektüel.
Sabahlara kadar süren sohbetinin tadına doyamadım.

Ancak insanın evi yok mu...
Bir de İstanbul ise...
Hasreti yüreğime oturdu.
Buralarda doğmadım...
Ha Amasya ha İstanbul...
Memleketimin Yeşilırmak'ı, Marmara'nın Boğaz'ı...
Aynı lezzet aynı duygular.
Şiir de yazarım âşık da olurum.
Gönül benim, kime ne?

Dönüşümde evimin toprağını öptüm...
El salladım martılara.
Ne çok özlemişler...
Özellikle objektifimi...
Aklımı, beynimi...
"Vizör" denilen gözlerimi.
Âdeta sevinçlerinden dans ettiler...
Bense durgundum...
Sessiz ve sâkin...
O an derinlerdeydim, sarhoştum...
Sonsuz bir yolculuğa çıkmıştım.
Ah İstanbulum ah!
Sevdam benim...
İyi ki varsın.

Macit CÜNÜNOĞLU