Nazım’ın mısraları yüreğimizde...
“Hava kurşun gibi ağır...”
Siyaset “5 Ocak”a endeksli...
Komisyon tarihî kararını verecek...
“Ya hep ya hiç”...
Belki takvim yapraklarından “17-25 Aralık” sökülüp atılacak...
Utanç günlerimiz; hırsızlığın, yolsuzluğun, rüşvetin belgelendiği günler...
Ancak arsızca yüzsüzce devam eden hayat...
Duygular, öfkeler kol saati...
Vicdanlar ayakkabı kutusunda...
Namus, ahlâk para kasalarına sığınmış...
İşte siyaset, işte iktidar!
Necip halkımız diyor ki,
“Ben politikacının çalışkan, zeki, dürüst olanını severim”...
Memleketlimiz Diyojen çağlar öncesinden gelip aramıza katılmış...
Gündüz vakti elinde fener...
O meşhur seslenişi eşliğinde “insan arıyor”...
Yeni Türkiye’de, Ankara’da...
Karşısına çıka çıka Melih çıkıyor...
Bir derebeyi, güzelin içine tüküren adam...
Sanki iktidardaki partinin izdüşümü...
Osmanlıspor’un yaratıcısı kahraman(!)
“Böyle gelmiş böyle gider” dediğimde dostlarım kızıyor...
Umutsuzluğum, çaresizliğim için...
Hâlbuki manzara berbat, her taraf lağım...
Pis kokular sarmış dört bir yanı...
“Millî irade” gül koklayınca midesi bulanan bok böceklerine dönüşmüş...
Yine de bir gurur, bir azamet, bir kibir...
Tuhaf bir çağdan geçiyoruz...
Anlaması zor, kavraması zahmetli...
“Hava kurşun gibi ağır, bağır bağır bağırıyorum”...
Ancak “Tarih” yetişiyor imdada...
Satır aralarında kimler yok ki...
Saraylarında kendi kanıyla boğulan zavallılar...
Yaşadıkları sırça köşklerde paramparça olan yürekler...
Hırsızlar, yolsuzlar, soysuzlar doluşmuşlar bir gemiye...
Belki Nuh’un enkazına...
Vize komisyondan...
Yolculuk var bataklığa...
Hareket günü 5 Ocak 2015, yani bugün...
İskele alabanda...
El sallıyor geride kalanlar...
“Gidişiniz olsun da, dönüşünüz olmasın inşallah!”...
Âmin ustam âmin...
Ben gidiyorum Diyojen’in yanına...
İnsan aramaya...
Şimdilik hoşça kalın!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder