Madem komşuda olağanüstü güzellikler yaşanıyor...
Kalbimiz onlarla birlikte atsın ve yakın tarih bir kez daha canlansın.
Yıl: 1967
Yunanistan’da monarşi, krallık var...
Oranın Demirel ile Ecevit’i Karamanlis ile Papandreu...
Bugünküler değil tabii, babalar...
Geçimsizlik, didişme aynen bizde olduğu gibi...
Birinin karası, diğerinin akı...
Durum vahim, ortam kaos...
Sıyrılıyor aradan albaylar...
Faşist darbe...
Günlerden 21 Nisan...
Yedi yıl baskı, zulüm...
Ta Kıbrıs çıkartmasına kadar...
Nihayetinde yıkılıyor askeri yönetim...
Peşinden krallık...
Cumhuriyet ilân ediliyor...
Yıl: Bin dokuz yüz yetmiş dört...
Bizden yarım yüzyıl sonra...
Büyüksün M. Kemal...
Seni sevmeyen Arap olsun...
Hem de Tayyip türünden!
Derken efendim...
Faşist albaylar ömür boyu içeri...
Aynen bizdeki(!)...
Evren’in önünde merkez sağın, solun liderleri diz çöktü...
Bir el öpmedikleri kaldı...
Onu da medyanın sultanı Burhan Usta yaptı ki...
Adamın soyadı Felek!
Ah kahpe dünya...
Komşuya kavun yedirirsin, bize kelek!
Fakat komşunun demokrasisi bizimkine benzemez...
Temelleri sağlamdır...
Mayasında Heraklit’in, Aristotales’in ruhu vardır.
Bizim düzenimiz de ise...
Ne acıdır ki...
Üstelik yirmi birinci yüzyılda...
Barajlar, lider sultası...
Kısaca diktatörlük ruhu, tek adamlık hâkimdir.
Offf, of ki of...
Bir komşuya bakıyorum, bir memleketime...
Üzerinde güneş doğan topraklara...
Aksaray’da bir şey parlıyor ama...
Bence güneş değil karanlık!
Dolayısıyla komşudan alacağımız çok ders var...
Tabii arif olan siyasilere sahip olabilirsek!
Macit CÜNÜNOĞLU.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder