Uzun yıllar gurbette kalanlar dönüşte vatan toprağını öperler...
Güzel bir sahnedir, duyguludur, yaşayanlar için çok şey ifade eder.
Osmanlı özlemi de öyledir...
Altı yüz küsur yıllık imparatorluk...
Tesadüfen yıkılıp kepenkleri kapatmış...
Ardından da REKLÂM konulmuştur.
Rejisör: M. Kemal...
Adı: Cumhuriyet...
Doksan iki yıldır oynuyor...
Ve THE END!
Bakalım Osmanlı hasretiyle yanıp tutuşanlar kimin kıçını öpecekler...
Örneğin Abülhamid...
Ulu Hakan, iktidarı uzun, neden olmasın?
Veya sonuncusu, “36” numaralı Vahdettin...
Firari...
Mezarı Şam’da...
Yakında eyaletimiz...
O da mümkün!
Ah canım ülkem...
Üzerinden kimler gelip geçti...
Hattiler, Hurriler, Etiler, Bizans, Selçuklu derken geldik geldik bu sapkınlara...
Dinden beslenen yeryüzünün en harami çetesi...
Osmanlı diyorlar başka bir şey demiyorlar...
Bizce mahsuru yok...
Alsınlar Osmanlıyı, tepe tepe kullansınlar...
Zaten yaptıkları o...
Bir padişahımız var, mutlak gücü elinde bulunduran...
Bir de sadrazam; davul boynunda tokmak sarayda...
Sanırsınız Hayali Küçük Ali’nin ibişi!
Ve hep beraber yolculuk yapıyoruz Osmanlı’nın erişilmez saltanatına...
Altta kalanın canı çıksın!
Ey dostlar, saflarınızı belirleyin...
Önümüzde iki seçenek var...
Ya kulluğa ricat...
Ya da onurlu vatandaşlığa devam...
Yetmedi...
Tekrar iki seçenek var...
Ya Cumhuriyet, demokrasi, laiklik...
Ya da şeriat...
Arık Acem işi mi olur, Arap mı?
Karar sizin...
Varsanız onurlu insanlık mücadelesinde; beri gelin...
Ki sesimiz gür çıksın...
Biliyorsunuz Haziran’da seçim var...
Ve sandık...
Oyumuz tek değeri yüksek...
İşte kurtuluş reçetesi...
Haydi, şimdiden görev başına...
Daha fazla gecikmeden...
Bu kavga haysiyet kavgasıdır...
Iskalamaya gelmez...
Söz konusu önce insan...
Sonra vatandır.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder