Tankut Öktem

Macit CÜNÜNOĞLU

5 Aralık gecesi telefonum çaldı, arayan kızım. O tarihler Antalya’da yaşıyorum, sesi titrek, heyecanlı; “Arkadaşımızın babasını kaybettik Baba!”… “Trafik kazasında, Oylum’un babası, adı: Tankut Öktem”… Sûkunete davet ederek yanıtlıyorum; “Tankut kim, neyin nesi kimin fesi?”… Kızıyor; “Dünyaca tanınmış heykeltıraş, arkadaşımın babası.” Daha henüz internet çocuğu olmamışım, alıyorum elime Meydan Larousse’ı… Buluyorum Tankut Öktem’i… Ve kendimden utanıyorum! “Sen neymişsin Tankut Abi?”… M.Kemal yontularına ruh katan insan, evrensel sanatçı, sanatsever herkes tanıyor… Ben hariç, utancımdan iki kez kızarıyorum. Halbuki öylesine sevmiştim Amasya Tamimi Anıtı’nı… Memleketim, Selağzı meydanında. 1981 yapımı, ortada M.Kemal, sağında solunda Vaiz Abdurrahman Kamil ile Müftü Hacı Hafız efendiler… Utansın M.Kemal’i din üzerinden eleştiren reziller. Evet, heykellerin önünden geçeriz, ilgimizi çekerse fotoğraf çektiririz… Daha fazlasını merak edersek, dokunuruz… Abartırsak çıkar üzerine otururuz! Oturmak deyince; bu konuda en talihsizi Kuzgun Acar’ın “El”i… Antalya Karaoğlan parkında ikâmet eder… Doğum tarihi: 1974 Ancak o başparmağın üzerine kimler oturmadı? Ben diyeyim on, siz deyin elli milyon… Oturan -kusura bakmayın- milyonlarca döt! En sonunda parmak dayanamadı, önce aşındı sonra kırıldı… Bilâhare bakıma alındı… Akdeniz Üniversitesi hocalarınca gerçekleştirilen bir operasyon sonucu eski sağlığına kavuştu. Dilerseniz Tophane’deki işçi heykelinin başına gelenlerden hiç söz etmeyelim… Ellerinin kırılmasından sünnet edilmesine kadar! Fakat Tankut hocamız bambaşkaymış. Mimar Sinanlı profesör… Adım başı heykeli, üstelik hayran kaldıklarımızdan. Yurtdışını saymıyorum, Berlin’i Seul’dekini... Aldığı ödülleri de sıralamıyorum, o kadar çok ki… Lâkin bazıları var ki; ölümsüz, yüreğimize kazınmış. Örneğin Balkan Savaşı Anıtı… Beş blok, Tekirdağ’ın Çorlu ilçesinde… 4 metre yüksekliğinde 24 metre genişliğinde. Ulusumuzun Balkan Savaşı sürecini anlatır. Aynı şekilde Zonguldak Maden İşçileri Anıtı onurudur emeğin. Tankut hocanın eserlerinden biri de Manisa’da… Kuvay-ı Milliye ve Atatürk Anıtı, Türkiye’nin en büyük heykeli. Ya Nazım Hikmet, Uğur Mumcu Anıtı unutulur mu? Nazım İzmir’de, Kültürpark’ta… Uğur Şişli’de… Çanakkale şehitliğinde Yaralı Asker… Kadınımız Kastamonu’da. Ben hocamızın Denizkızı Heykeli’ni çok severim… Gökova, Okluk Koyu’nda… Boynunda nazar boncuğu… Kaidesinde Sadun Boro’ya ait sözler: "Bu denizkızı, düşlerini süsleyen cennete erişebilmek için nice engin denizler, ufuklar aştı... Kıtalar, adalar, koylar dolaştı... Ta ki Gökova'ya ulaşana kadar."… Oylum Öktem’le tanıştım… Bir nikâh töreninde… Tankut hocanın kızı. O günlerde bir kitap yazmış, “Heykeltıraş Babam”… Sağolsun, imzalayıp göndermiş… Arka kapağında sevgili Türkân Saylan diyor ki: “Tankut Öktem ülkemizde ve dünyada en iyi Atatürk heykeli yapan yontucudur… Benim gönlüm öyle istiyor ki Türkiye’nin dört bir yanındaki o çirkin, korkunç, orantısız heykelleri çıksın, yerlerine Tankut Hoca’nın heykelleri gelsin.” Hocamızı 5 Aralık 2007’de, elim bir trafik kazasında yitirdik… Geçtiğimiz günlerde, 30 Ağustos'ta, Arnavutköy Boğaz’daydım… Küçücük bir alanda... Kurtuluş Savaşı Destanı… İmza: Tankut ÖKTEM Anadolu... Okyanusların… Düşlerin sanatçısı… Yaratan, üreten, anıtlaştıran… Özlüyoruz seni… Eşsiz İNSAN, Tankut Hocam... Saygıyla, sevgiyle... www.gazetemen.com