Macit CÜNÜNOĞLU

"Bin Tanrı İli"... Adı: "Anadolu" Anadolu, Küçük Asya, vatanımız… Doğduğumuz topraklar. “Bin Tanrı İli” En eski yerleşke… Çatalhöyük, Çayönü, Nevali, Çori, Hacılar, Göbekli ve Yumuktepe Cilalı Taş Devri’nden… Memleketimiz. Sümer, Asur, Hitit, Helen, Lidya, Kelt, Pers, doğusu batısıyla Roma… Devamında Selçuklu, Moğol, Osmanlı… Yüzlerce dil ve lehçe… Alayı bu coğrafyanın kiracısı, türküsü! Hristiyanlığın doğduğu merkez, ilk kilise… Ayasofya bin beş yüz yaşında… Daha ne diyeyim? Anadolu, üzerinde yaşayan uygarlıkların “Ana İli”… Anlamı; “doğmak/yükselmek” Sırada Anatolia, ilk kullanılışı 7. Yüzyıl… “Güneşin Doğduğu Ülke” Nasıl ama? Gördünüz mü kimlerin devamı olduğumuzu? Yeryüzünde bu kadar şanslı topluluk var mı? Bence yok, kıymetini bilmesek de yok! Geriye dönüp son yüzyıla bakıyorum… Milât 1912, Balkan Savaşı, o tarihten beri huzur güven nafile… Savaşlar, katliamlar, mezhep kavgaları… Ölen on binlerce insan… Ve paylaşılamayan topraklar… Adı: Anadolu. Evet, 21. yüzyıldayız… Geride bıraktığımız zaman dilimi; binlerce yıl… Soğuk Savaş bitti, sağ sol savaşı söndü, laik-antilaik mücadelesi gündemde… Bir de etnik kavga; Türk’le Kürt üzerinden… Hoş geldin canım Anadolu... Nasıl izin verdin bunca rezilliğe? Dayanamıyorum artık dökülen taze kanlara… Bu topraklar yalnız bizim değil insanlığın… Bir göz atın tarihe, ne yazıyor? “Güneşin doğduğu ülke”… Sonsuz ışığı batırmak için elimizden geleni yapmadık mı? İnanın “lânet olsun” demekten de bıktım… Çünkü adres defteri o kadar zengin ki… Kime, hangi birine nefret duyayım? Devlet devlet değil, düşman düşman... Boş yere dememiş sevgili Ahmed Arif ustam; “Dört yanım puşt zulası, Dost yüzlü, Dost gülücüklü Cıgaramdan yanar. Alnım öperler, Suskun, hayın, çıyansı. Dört yanım puşt zulası, Dönerim dönerim çıkmaz. En leylim gecede ölesim tutmuş, Etme gel, Ay karanlık...” www.gazetemen.com