 |
| Celal ve Ben |
Celal aradı, dayımın oğlu.
Hâl hatır derken sohbet ettik.
Akciğeri sıkıntılı, canım benim...
Şimdi çok iyiymiş.
Amasya Türk-İş temsilcisiydi.
DSİ'li işçi, sevilen kişilik.
İnsan gurur duyuyor.
Ancak hayat bu, hangi sürprizlerle karşılaşacağınız belli mi?
İki yıl önce birlikteydik...
Eşi Ayşe, evlâtları Sıla ile Ozan
Sevgiyle sardılar bizi.
Zaman sular seller gibi akıyor.
Celal'in dünyaya gelişini hatırlarım.
Yengem Sündüs dur durak bilmiyor...
Üretimi otomatiğe bağlamış...
Ha bire doğuruyor.
Kaçan kurtulan da biz çocukların eline düşüp
cenaze merasimiyle uğurluyoruz.
Adres: Dut ağacının dibi!
Kulakların çınlasın Cihan ile Gülhan...
Hatırlıyorsunuz değil mi?
Birkaç gündür torunlarımla birlikteyim.
Tatildeler.
Evin içinde oyalamaya çalışıyoruz.
Bazen park, bazen oyuncak.
Ne mahalle var ne sokak.
Hayatlarında arkadaş yok.
Sek sek oynamanın zevki, evciliğin dayanılmaz heyecanı...
Şimdilerde var mı?
Evet, çok şey bilip çok zekiler.
Ancak mayalarında hamur, çamur hiç olmadılar.
Plastik çağın harika yaratıkları, geleceği meçhul varlıklar...
Ama; yine de umudumuz, sevdamızlar.
Celal'in sesi iyi geldi.
Çok özlemişim.
İlk fırsatta Amasya'da olacağım...
Akrabalıklar hayatın rengi, dostluklar kıymetli...
Ve hissedildiği kadar da değerli!
Bir kez daha haykırayım;
Hayatın sırrı SEVGİ!
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder