Reno işçisi ayakta...
Tofaş işçisi ayakta...
Tekel işçisi de ayaktaydı...
Hele Soma...
Yüreği yaralı gözü yaşlı Soma...
Dile kolay, 301 kurban...
Onlar da ayaktaydı...
Sonuç?
AKP iktidarda...
Hem de on üç yıldır!
Anketler yanlış söylemez, tecrübeyle sabittir...
Özellikle Adil Gür kardeşimiz tam on ikiden vurur...
Baktım dün:
AKP: 42,8
CHP: 27
MHP: 17
HDP: 9,5
Bu adam işkembeden sallamaz...
Canım sıkıldı...
“Hay böyle demokrasinin”...
“Hay böyle seçimin” içine dedim sessizce...
Nedir lan bu çektiğimiz?
Ömrümüzden on üç yıl gitti...
Bi daha mı?
Lâkin çare yok...
Millî iradenin tecellisi veya sandığa yansımış hâli...
Sağdan, muhafazakârdan yana esiyor rüzgâr...
Sol kör ve topal, üstelik yaralı...
İdeoloji, ilke kalmamış...
Sendikal örgütlenme sıfır...
Patron gülüyor, iktidar dört köşe...
İşçi sınıfı, emekçi kan ağlıyor...
Kime ne?
Sınıf bilinci işte böyle bir şey...
Gün gelir herkese lâzım olur...
Boşuna mı demiş Marks:
“Bütün dünya işçileri birleşin”...
Heyhat!
Yirminci yüzyıl ıskalanmış...
Devrimler çağı...
Geriye kalan koskoca bir yenilgi...
Solcu sudan çıkmış balık...
Çırpınıyor, debeleniyor çaresizce!
Bazen Gezi oluyor...
Bazen direniş, bazen kavga...
Netice itibariyle rüzgâr olmuyor...
Toplumu kucaklayan, ülkeyi sarsan...
Hep hüsran, hep hüsran...
Bir lokma umut...
Çoğunlukla iç sızısı!
Yine de hayat su gibi akıp gidiyor...
Hava karanlık, iklim hastalıklı ve nemli...
İstanbul beni ağırlıyor...
Her şeye rağmen!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder