Bu ülkede muhalif olmak hiç de hoş değil...
Hele de yazıyla fikrinizi beyan ediyorsanız.
Bıkmadan usanmadan iktidara çakmak...
Doğrusu ya; sıkıcı iş!
Ancak gene de duramıyoruz...
Bir iç sıkıntısı, bir huzursuzluk, bir tahammülsüzlük...
Sanki yarınlar elinizden kayıp gidiyor...
Umutsuzca, çaresizce...
Ve gerçek barışı özleyip dürüstçe yaşamak...
Hukuka, adalete güvenmek...
Hepsi hayâl...
Peki, nereye kadar?
Düşünüyorum da; “7 Haziran” seçimleri çözüm olacak mı?
Yoksa bunalıma devam mı?
Anketlerin pek çoğu iktidar gidici diyor...
İnanalım mı?
Hadi inandık, yerine ne koyacağız?
Örneğin AKP+MHP koalisyonuna ne dersiniz?
Veya AKP+HDP?
Her halükarda CHP ortalıkta gözükmüyor.
Hâlbuki Kılıçdaroğlu başbakanlığa yakışır...
Sinirleri cımbızla alınmış çelebi adam...
Sakin, vakur, itidalli...
Selefi Baykal gibi statükocu değil...
Empati yeteneği gelişmiş...
Solcu da olabiliyor, ulusalcı da!
Fakat anketler vize vermiyor...
Onca vaade rağmen en çok yüzde 30...
Yetmiyor tabii...
Öyleyse muhalefete devam!
Lâkin bendeniz fena hâlde sıkıldım...
Demek ki ahir ömrümde iktidar yüzü göremeyeceğim...
Şeytan azapta gerek hesabı saymayı, döktürmeyi sürdüreceğim...
Ne kadar hazin...
Yetmişe merdiven daya...
Muhalefetin çileli bahçesinde evcilik oyna...
Olacak iş mi?
Bazen anarşizmi özlüyorum...
Vurmayı, kırmayı, hır çıkartmayı...
Biliyorum yasa dışı, üstelik tehlikeli...
Fakat ses getiriyor...
Bir de hareketli...
Mücadelenin özünde dinamizm var...
İnsanı dinç tutan, gençliğini besleyen...
Şiir, sanat derseniz; gani...
Romantizm işin ritüeli...
İşte kavga, işte aydınlık yarınlar...
Değmez mi?
Bence EVET...
İlk iş olarak martılar örgütlenmeli...
Peşinden güvercinler...
Kargalar zaten bizden...
İstikamet Kısıklı...
Sultanın havuzlu villasının tam orta yerine pislemeli...
Ki ilahi adalet yerine gelip kuşların b.kunda boğulsun!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder