 |
| Naci Tunçel |
Ankara'dan Naci geldi.
Yarım yüzyıldır görmemişim.
Çocukluk arkadaşım; Amasya Gümüşlü'den.
Beraber oynadık, beraber büyüdük.
Dar sokaklar, cami avlusu...
Sıcak komşuluk ilişkileri...
Naci ışıl ışıl gözleri, kıvır kıvır saçlarıyla mahallenin en
sevimlisiydi.
Yıllar çabuk geçmiş, canım kardeşim ünlü bir besteci, koro şefi.
Bu arada eğitimini de ihmal etmemiş, Gazi mezunu.
Devlet Halk Dansları üyeliğiyle de tüm dünyayı gezmiş.
Kısaca on parmağında on marifet.
Kanun, ud, piyano çaldığı enstrümanlar arasında...
Yumuşacık sesiyle de eşlik ediyor.
Âdeta gurur tablosu.
Sağolsun, ziyaret amaçlı evime geldi.
Sarıldık, duygulandık...
Geçmişin dar labirentlerinde dolaştık...
Sohbet derinleştikçe eski dostlukların kıymetini bir kez daha anladık.
Kaybolan değerler, çağımızın yalnızlıkları...
Ve tabii çocukluk devirlerinin masumiyetine duyulan özlem...
Yokluklara rağmen çelik çomakla mutluluk sarhoşu olmak...
Ne kadar da anlamlıydı.
Demek ki doyamamışız, tadı damağımızda kalmış...
Saatlerce sohbet ettik, hem de kazına kazına.
Bu arada Naci udumu aldı, önce ince bir ayar...
Sonra gelsin şarkılar, nihaventten uşşaka...
Belki de gecenin büyük ikramiyesi...
Hüzzamdan bestesini okudu...
Aman tanrım, ne lezzet, ne güçlü eser...
Sözler de kendisinin:
"Ne zaman yaş yetmiş oldunuz yıllar"
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder