Solculuk iyidir, insanidir.
Kökleri Fransız Devrimi'ne dayanır.
"Özgürlük-Kardeşlik-Eşitlik" kavramlarını içselleştirip benimsediniz mi
emekten yana düşünmeye başlamışsınızdır.
Fakat belâlı iştir.
Kurulu düzenin efendileri solcuları sevmezler...
Ve onları ezmekten, süründürmekten de geri durmazlar.
Gene de solcular rahat durmayıp kavgayı sürdürürler.
Hani derler ya: "Can çıkar huy çıkmaz", aynen öyle.
Eğer damarlarınızda döneklik falan yoksa mücadele ölümüne kadar devam eder.
Yanılmıyorsam doksanlı yılların başıydı.
Sosyalizm teslim bayrağını çekmiş, Sovyetler Birliği dağılmış...
Ortalık toz duman.
Büyük arayış başlamış...
Ve "N'olacak dünyanın hâli?" sorusuna cevap aranıyor.
Kuzguncuk'tayım, Çınaraltı kahvesinde...
Bir dostumla beraber Can babayı (Yücel) dinliyoruz.
Anlatıyor, sosyalizmin yüceliğini, solculuğun erdemlerini.
Sanırsınız on sekizlik delikanlı...
Yetmişli yaşlarda, hâlâ ateşli hâlâ inançlı.
İnanın, hayran olmamak elde değil...
Gerçek anlamda adam gibi adam.
Nurlar içinde yatsın, daima özleyeciğiz.
Evet, bütün bunlar nerden geldi aklıma...
Birincisi CHP'den...
İkincisi de değerli Erol Çevikçe'nin son yazısından.
Biliyorsunuz CHP yüzde 25'e çakılı parti.
Beş aşağı beş yukarı yıllardır böyle...
Hatta ağzıyla kuş tutsa bile; yüzde 30 hayâl...
O nedenledir ki işi zor.
Çünkü üzerinde atalet bulutları dolaşıyor...
Yılların yorgunluğu ve çürümüşlüğü.
Fakat yine de umut, sığınılacak son liman...
O da çaresizlikten, seçeneksizlikten.
Baksanıza HDP'ye, azcık solculuk ayaklarına yattı...
Suyun içinde yüzde 13'ü kaptı.
Kıskandığımı, gözümün olduğunu sanmayın; iyi de oldu..
Dağdaki silahtan ovadaki siyaset her zaman evlâdır.
Ancak aynı hareketlenmeyi CHP'de de görmek istiyoruz.
Ayrıca ciddi manada sol birikimi olan ülkeyiz...
Bu topraklar Nazımların, Sabahattinlerin, Azizlerin, Kemallerin diyarı...
Ve ağır bedeller ödemiş solcuların memleketi.
Gönül istiyor ki Kılıçdaroğlu çıksın meydanlara:
"Bu ülkeyi İmam Hatip bataklığından kurtaracağız" desin...
Tabii maçası yerse...
Üsküdar müftüsüyle, Bekaroğlu da izin verirse!
Merak etmesin, yüzde 25'e birşey olmaz...
En azından düşmez, kim bilir belki işe yarayıp yükselir!
Yoksa bir Umut Oran, bir Atilla Kart'ın listeye girmesiyle parti devrim yaşamaz...
Olsa olsa cilalanıp parlatılır...
Daha önce denendiği gibi.
Peki, çözüm?
Bence solculuğa, sol değerlere dört elle sarılmak...
Yirmi birinci yüzyılda yeniden, inadla...
İlkeli, vicdanlıca, dürüstçe, demokratça...
Ve Can Yücel gibi ustaların aziz ruhlarını şad etmek adına...
İşte reçete, işte formül...
Uygulayacak, hayata geçirecek yiğit yürekler nerde?
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder