 |
| Torunlarım Nehir ile Su |
Ancak neşe dolmuyor insan.
Doksan yedi yıl önce M. Kemal
meclis kuruyor.
Halkın iradesi ülkeyi yönetsin diye.
Padişahlık yok sayılıyor, varsa yoksa
ulusun egemenliği.
Ya günümüzde, "16 Nisan"dan sonra?
Bir başka Türkiye...
Tek adamlık ve diktatörlük.
Torunlarım dedelerini ziyaret ettiler.
Pamuk elleri yüzümü okşadı.
İkisi de kız.
Büyüğü okula başlayacak, küçük onun izinde.
Umutlandım, hüzünlendim...
Karmakarışık duygular.
Hele de kız çocuğu olunca.
Yine de içimde bir sevinç, bir heyecan.
Nasıl olmasın ki, iki tane cıvıl cıvıl can.
Gülüştük, oynaştık...
Biraz müzik yaptım.
Mandolin çaldım onlara.
Mozart'tan "Daha dün annemizin kollarında yaşarken...
"Evet, ülkemizde çiçekli bahçeler yok artık.
Kapkaranlık İmam Hatip gerçeği.
Ve mehter kültürü.
Bakalım, yarınlar ne gösterecek?
Bazen Arşimet'i, Beethoven'ı çok özlüyorum.
Bilim ile sanatın dorukları.
Lâkin Galille de var.
Engizisyondan yalanıyla kıçı kurtaran.
Tercih meselesi.
Erasmus ise bambaşka bir dünya...
Ölümü kafasına takmayan...
Ve "Yaşarken düşünmüyorum, geldiğinde ben yokum"
diyecek kadar engin...
Haydi bakalım, kolay gelsin Türkiye...
Ya zalim kazanacak, ya da halk!
Bugün günlerden "23 Nisan"...
Kutlu olsun BAYRAM!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder