Al birini...

Macit CÜNÜNOĞLU

2002'den bu yana iş kazalarında16 binden fazla işçi ölmüş...
Geçtiğimiz yıl ise bu rakam 1730 kişi.
Çalışma hayatı mı can pazarı mı belli değil.
Tek kelimeyle manzara vahşet, emeğin değersizliği!
Peki, sendikalar nerde derseniz?
Öyle ya, bu kıyımı kamuoyuna onlar taşıyacak...
Maalesef yoklar veya başka dünyada yaşıyorlar.
Türk-İş, DİSK, Hak-İş fark etmez...
Ülkemizde işçi iki kez sömürülür.
Yarattığı artı değere patron el koyar...
Peşinden aidat mekanizmasıyla sendikacı devreye girer...
Ki saltanat sürsün.
Hem de ne saltanat...
Algılamak için sendikaların mal varlıklarına bakmak yeterli...
Çoğu beş yıldızlı otel...
Güya eğitim yapılıyormuş...
İnanırsanız elbette!

Dikkât ediyorum da, Türkiye yalnızca siyasetin kurbanı değil...
Dibine kadar sömürünün gerçekleştiği bir yığın alan var...
Sanattan sivil toplum kuruluşlarına kadar.
Örneğin DİSK...
Bir süre yöneticisi olarak çalıştığım için rahatlıkla yazabiliyorum...
12 Eylül faşizminin el koyduğu 3,5 milyar dolarlık varlıklarını 1991 yılında
geri aldık.
Netice: Üç beş kişinin çıkarı için çoğu satıldı...
Hatta Merter'deki genel merkez binası bile.
Hâlbuki o binanın yüz metre ilerisinde kurucu genel başkanımız
Kemal Türkler çapraz ateş sonucu katledildi...
Ancak kimin umurunda?

Dolayısıyla bu ülkede mutsuz olmak için bir yığın neden var...
Güvenilen dağlara kar yağması misâli.
Gönül isterdi ki sol damar büyük başarılara imza atsın...
En azından Feto'nun yaptıklarını gerçekleştirsin...
Özellikle eğitim alanında.
Maalesef olmadı işte.
Yılların birikimi kurda kuşa teslim edildi...
Şimdi de ağlıyoruz zavallı hâllerimize, çaresizliğimize.
İşte CHP, işte DİSK...
Al birini vur öbürüne!