Seyahatler falan derken uzun zamandır Kadıköy'e uğramamıştım.
Nihayet dün gittim, tabii kadim mekanım Babil Cafe'ye...
Mühürdar caddesinde, dostlarımın yeri.
Özlemişiz birbirimizi, sarıldık söyleştik.
Ortam güzel, gençler ağırlıkta...
Söz dönüp dolaşıp seçimlere geldi...
Onlar iyimser; AKP'nin yüzde 40'ın altına düşeceğine kesin gözüyle bakıyorlar.
Hatta banko yüzde 37 diyenler bile var.
Vallahi sevinmedim dersem yalan olur...
Ne de olsa gençliğin ufukları bizden fersah fersah ilerde...
Veya öngörüleri kulağıma hoş geliyor...
Neyse, haydi hayırlısı...
Zaten 1 Kasım'a az kaldı...
Kim haklı kim haksız ortaya çıkacak...
Çünkü sandık millî iradenin yansıması...
Dikkat edin, demokrasi demiyorum...
Olmayan şeyin izdüşümü olur mu?
Manyak bir diktatörün zırvalarıyla geçinip gidiyoruz işte!
Bu arada Aziz Sancar haberi sohbetimizin ortasına bomba gibi düştü.
Adam Nobel'i almış.
Ne mutluluk, Orhan Pamuk'tan sonra ikinci kez.
Gurur duydum,sevinçten gözlerim nemlendi.
Aslında spekülasyonlar hemen başladı...
HDP'li Mithat Sancar'ın akrabasıymış, Kürt'müş, Arap'mış...
Üstelik Atatürkçü'ymüş...
Bana ne yahu!
Mademki bu topraklara ait bir bilim insanı Nobel kazandı...
Ve bayrağı en yükseklere çekti...
İşte bütün mesele...
Öyleyse düşüneceğiz, sorgulayacağız; bir karara varacağız...
Ülkemizde eğitim seviyesi nerde?
Öyle ya kahramanımızın yetişdiği memleket Amerika...
Başarının aslan payı bize mi ait yoksa ABD'ye mi?
Her kime aitse Nobel kazanmak insanlığın en yüce zaferi değil mi?
Tersini düşünenler lâf cambazları, münafıklardır ki...
Bu topraklarda fazlasıyla var!
Başta molla takımı...
Ülkeyi idare ettiğini zanneden softalar...
Nobel, sanat onlara o kadar uzak ki...
Yine de müjdeli haber iyi geldi kapkara bulutların dolaştığı iklimde...
Rusya Ortadoğu'ya sarkmış...
Bizimki de baka kalmış...
Kimin umurunda...
Ben yarınlara bakıyor ve Aziz Sancar'ımızın başarısını
saygıyla, sevgiyle ayakta alkışlıyorum.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder