Kırk yıl önce bugün İzmir'deydim.
Taksim meydanı iktidar tarafından yasaklanmış,
1 Mayıs kutlamaları için Ege yollarına düşmüştük.
Yaş 29, devrim ideali yüreğimde...
DİSK'e bağlı BAYSEN-İŞ Sendikası'nın Yürütme Kurulu üyesiyim.
Hey gidi gençlik yılları!
Şimdi 70 yaşındayım...
Torun torbaya karıştık, ideolojim tüm dünyada olduğu gibi
ağır yaralar aldı...
Kapitalizm gezegenin mutlak efendisi...
Nereden nereye, yaşlı yüreğimi minik sevinçlerle mutlu
etmeye çalışıyorum.
Ancak "umut hep var" ilkesinden hareketle yarınlara
aydınlık düşüncelerle bakıyorum.
Yeter ki sol mememin altındaki cevahir kararmasın,
gözlerimdeki ışıltı sönmesin, yüzümdeki
gülümseme eksik olmasın.
Elbette insanlığın yeryüzündeki yıldızları er ya da geç
güneşi zapt edecektir.
Bugün 1 Mayıs, emeğin bayramı.
Cem Karaca'dan işçi sınıfı marşları dinliyorum.
Gözlerim nemli, geçmişe binlerce selâm göndererek
torunlarımızın geleceğini düşlüyorum.
Açlığın, sefaletin olmadığı çiçekli günler.
Savaşsız sömürüsüz bir dünya.
İnancım tam.
Ve Marx yeniden keşfedilecek.
Çünkü dünya nizamı bu kadar adaletsizliği kaldırmaz.
Tayyip falan da hikâye...
Gideceği yer tarihin çöplüğü...
Hatta bekleme salonuna girdi bile...
Ve kadehimi güneşli günlere kaldırıyorum...
Heyecanla yumruğum havada "Yaşasın 1 Mayıs"
diyerek sonsuzluğa haykırıyorum.
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder