Halk mı yaman, Saray mı?

Macit CÜNÜNOĞLU

"Yemenimde hâre var
  Yüreğimde yâre var..."

İnsan bazen tükenip çaresiz kalıyor.
Son zamanlardaki ruh hâlim.
Yüksel'i arıyorum; göç etmiş.
Mehmet Ali de sonsuzlukta.
Ağabeyim Adnan da aynı adreste...
Ya Aybars'a ne demeli...
Ne acelen vardı kardeşim?
Hani yüz yaşına kadar yaşayacaktın...
Ne güzel şarkılar terennüm ediyorduk...
En sevdiğin şarkı da: "Kimseye etmem şikâyet etmem..." di...
Hepsi yalan oldu!
Geriye ben kaldım, yapayalnız.
Reva mı bu?

İnanın içimde büyük bir boşluk var.
Okyanus çukuru gibi.
Dolması da asla mümkün değil.
Ha eş kaybetmişsin ha dost.
Yara aynı yara.
Yine de hatıralara sığınıyorum.
Solculuk yaptığımız yıllara.
Çoluğumuzu çocuğumuzu ihmâl ettiğimiz yüksek idealler.
Ülkeyi kurtardığımız gibi Vietnam'a Angola'ya da yetişiyoruz!
Bireysel gelecek umurumuzda değildi.
Ya hep beraber, ya hiç...
Gözümüz bu derece karaydı.
Hâlbuki evde bekleyen Özgürler, Çağdaşlar, Evrimler vardı...
Kimin umurunda...
Neyse, güzel devirlerdi.
Binlerce selâm olsun.

Gelelim günümüze...
Kavga yine aynı kavga...
Ancak bu sefer hedefe koyduğumuz kişi alıştığımız
sağcı liderlere benzemiyor.
Menderes, Demirel, Özal'ı mumla arıyorum...
Ne klas adamlarmış.
Bu farklı mı farklı.
Bir elinde Kur'an, kıçında devlet patentli soytarı...
Ülkenin geleceğini karartmak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Yapsınlar bakalım.
23 Haziran'da sandık başındayız.
Çakacağız mührü, umutlarımıza yarınlara...
"Her şey güzel olacak" sevdamıza.
Bakalım halk mı yaman, Saray mı?