Bir kez daha inandım ki, Türkiye siyasette “Soğuk Savaş” yıllarını yaşıyor.
Özellikle “Gezi” olaylarından sonra.
Siyah&Beyaz gibi kutuplaşmış, gergin ve de tahammülsüz.
İktidar bunundan kıl aldırmıyor, üstelik kibirli.
Onca başarısızlığına rağmen bir afra tafra, sanırsınız Fatih’in torunları!
Dünya haritası önlerinde, bölge ülkelerine rol biçmeye çalışıyorlar!
Bir de Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’ni yok saymazlar mı?
Zavallı hâlimize güler misiniz, ağlar mısınız?
Muhalefet derseniz, o da ayrı bir âlem!
Hele “Ana” olanı yok mu?
Şaşkın, çaresiz, el yordamı ile karanlıkta yolunu bulmaya çalışıyor!
Tutturmuşlar bir Mustafa Sarıgül…
Üstelik adamı bir tarihte partiden ihraç etmişler (II. Millî Şef dönemi)…
Dertleri aday olsun mu, olmasın mı?
Bin bir hesap kitap, doluya koyuyorlar almıyor, boşa koyuyorlar dolmuyor!
Çünkü parti genel başkanı dâhil herkesin altındaki koltuk tatlı.
Oralara da ebedî şefin bir iş kazası sonucu oturmuşlar…
Tam tadını almışken kalkıp gitmek olur mu?
Başta da ifade ettiğim gibi siyaset sert, insafsız, gergin.
Vitrine çıkıp aşık atmak için mangal gibi yürek lâzım.
Geçmişin tertemiz olması da mühim değil…
Yetenek, beceri, birikim; o da ne ki?
Kıvrak mısın, esnek misin? Lütfen haber ver!
Bir de ilkesizsen, kimin işine yarar sosyal demokrasi, özgürlük, insan hakları?
İşte devir böylesi zenginlikleri kapsıyor(!)
Ayrıca sultanımız on bir yılda çok şey öğretti toplumumuza…
Demokrasi iğdiş edilerek nasıl muktedir olunur?
Üretmeyen ülkede Cami-AVM nasıl kutsanır?
Eğitim öğretim denilen o gereksiz sistem medrese kültürüne nasıl terfii ettirilir?
Tüm bu gerçekler az şey mi?
Dolayısıyla iktidarıyla muhalefetiyle evrensel değerlerden uzak bir yaşam dayatılıyor…
Çağdışı, arabesk, feodal…
Hatta bırakın bu ülkede yaşamaktan acı çeken biz çapulcu takımını…
Uluslararası kapitalizm de Türkiye’de gördüklerinden utanıyormuş…
Varın gerisini siz düşünün!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder