Hissiyatım odur ki, bu koalisyon manevraları CHP’yi çırak çıkartacak...
Ya da “dakka bir gol bir misali” bölünecek.
Geçenlerde de söz ettim, Baykal deyip geçmeyin...
Kolay kolay vesayetinden kurtulamazsınız.
Çünkü siyaseti mektebinde okumuş...
Makyavel’i de tanır, oportünizmi de bilir...
Baş etmesi zordur...
Ondan kurtulmanın tek çaresi vardı...
Söz dinlemedi Kemal abim...
Hâlbuki milletvekilliğini engelleyecekti...
Özellikle iş kazasından sonra...
Neyse, sür eşeğini Niğde’ye!
Gelelim MHP’ye...
Gerçekten bu parti bir başka âlem...
Ya kıskançlığından ya da hırsından çatır çatır çatlıyor.
Neymiş efendim, HDP parlamentoya girmemeliymiş!
Ayıptır yahu, adamlar sizin kadar oy alıp milletvekili çıkardılar...
Nerde kaldı demokrasi, nerde kaldı hakkaniyet?
Tamam, milliyetçilik paçanızdan akıyor...
Lâkin bu gidişle ırkçılıkla yargılanıp partiniz kapatılacak...
Benden söylemesi!
Belki de muhalefetin içinde en rahatı HDP...
Öncelikle zafer kazandılar. ..
İkincisi ve en önemlisi de Türkiyeli oldular...
Artık yerli malı Mandela’nın keyfine diyecek yoktur...
İmralı’da çalsın sazlar oynasın kızlar...
Bir de koalisyon ortağı olurlarsa...
Ohhh, suyundan da koy...
Onursal başkan APO kalbimizde, gönlümüzde...
Bak şu memleketin işine...
AKP’nin sayesinde nereden nereye geldik...
Uçurum kenarı mı desem, cennet mekân mı?
Yar bana bir eğlence!
Bu aralar Adalar’a takılıyorum...
Ermeni, Rum, Yahudi dostlarım var...
Bol bol siyaset konuşup demleniyoruz...
Şarkılar da söylüyoruz, bilhassa hüzzamdan...
“Açmam açamam, söyleyemem derdimi kimseye...”
Fakat bizimkinin, yani sultanımızın beyinsel akrabaları yok mu?
Araplar, âdeta Adalar’ı işgal etmişler...
İnanmayacaksınız ama bakışlarıyla iştahımızı kaçırıyorlar.
Kasıt var mı yok mu, bilemem...
Sanki huzuru kaçırıp ürkütmek için özel olarak buralara postalanmışlar...
Sordum soruşturdum, son yıllarda bayağı mülk de edinmişler...
İster istemez Bizans geldi aklıma...
Ve prensleri...
Bir de Araplar, Emeviler, Abbasiler..
Kale fethedilmiş peçeli Truva atlarıyla...
Hüzünlendim, Aya Yorgi’ye tırmandım...
El uzattım Heybeli’ye, Ruhban Okuluna...
Kapılar kilitli gönüller yaralı...
İnsanlığımdan utandım!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder