Su-Ben-Nehir |
Ağlamak için sebep çok.
Yitirdiklerin gelir aklına.
Koyver gözyaşlarını.
Bazen de geçmişle bütünleşirsin...
Nemlenir gözlerin.
Yeter ki insan olmayı bil.
Çok dostum ayrıldı hayattan.
Arkalarından onca yazı yazdım.
Hiçbiri ayrılık acısını gideremedi.
Birazcık yüreğimin yangını söndü...
O kadar.
Yaş yetmiş, lâf aramızda iş de bitmiş.
Son çeyreğin içindeyiz.
Kâh üzüntülerle, kâh sevinçlerle sonsuzluktayız.
Yine de hâlimize şükür.
Beterin beteri var, hâlâ ayaktayız.
Udumuzla iki nihavent patlatıp rakımızı içiyoruz.
Yoldaşımız Kemanî Sarkis...
Kimseye şikâyet etmeden yaşıyoruz.
Evet dostlar, yaşamın son demindeyiz.
Nasıl geçerse geçsin diyemeyecek kadar da
dünyaya bağlıyız.
En azından torunlarım var, pamuk ellerini tuttukça
gül bahçelerinin içindeyiz.
Mis kokan, heyecanla taşan...
Yetmez mi?
Macit CÜNÜNOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder