 |
| Macit CÜNÜNOĞLU |
Ayrılıkları yaşayan bilir.
Avuç avuç toplarsın gözyaşlarını.
Her şarkı dokunur ruhuna.
Parçalanmış yürekler.
Tahrip olmuş bedenler.
Neye yarar?
Yine de dört elle sarılırsın hayata...
Biraz umut, biraz neşe.
Ceviz ağaçlarının gölgesine sığınırsın.
Kâh Gülhane'de, kâh köy meydanında.
Zeytinlikleri arar gözleriniz...
Gri yeşil yapraklarını.
Ve siyaha dönüşmeye başlamış meyvelerini.
Hâlbuki ne çok düşmanı vardır...
Sanki kurbanlıklar listesinde ilk sırada.
Zavallılar, ana vatanlarında öylesine huzursuzlar ki...
İnsanoğlu nankör ve de hain.
Aslında serüven binlerce yıllık...
Her dalı barışın sembolü.
Heredot çocuk kalır yanlarında.
Gemiler taşımıştır özsuyunu yüzyıllarca.
Işık olmuştur, sabun olmuştur, gıda olmuştur.
İkiz kardeşi de üzüm...
Şarabın atası.
İkisi de bu toprakların efendileridir...
Medeniyetler emeklemeden önce.
Evet, ayrılıkları yaşayan bilir.
Avuç avuç toplarsın gözyaşlarını.
Her şarkı dokunur ruhuna.
Parçalanmış yürekler.
Tahrip olmuş bedenler.
Neye yarar?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder