Macit CÜNÜNOĞLU

Öğretmenin çığlığı! Yıl: 1969 15-18 Aralık günleri… Ülke tarihinde bir ilk… Dört günlük eylem… Adı: “Büyük Öğretmen Boykotu” Uyanış yılları, soldan esiyor rüzgâr… Emeğin örgütlenmesi, onurun mücadelesi… Peşinden 15-16 Haziran… Baş kaldırıyor işçi sınıfı… Aydınlanmak istiyor TÜRKİYE. Geç kalmıyor faşizm… Üniforması sahte Kemalizm! Tarih: 12 Mart 1971 Biniyor emekçinin, öğretmenin tepesine… Kapatılıyor ilerici TÖS… Eğitimcinin göz bebeği… Çağdaşlığın adresi. Yılmıyor öğretmenler… Boyun eğmiyor diktaya… Süratle örgütleniyorlar… Ulaşıyorlar yüz binlere… Bu kez TÖB-DER. Kavganın keskin yılları… Siyasetin kamplaştığı devirler… Bastırıyor egemen güçler… Soğuk Savaş iklimi… Kıyımlar, sürgünler, mahpusluklar. Bavul topluyor Bedri Hocam… Önemsemiyor göçtüğü köyleri, kasabaları… Kel Faruk bisikleti üzerinde… Yatağı omzunda… Haykırıyorlar: “Her yer vatan” Lemanser Sükan dimdik… Öğretmenlik abidesi… Diyor ki; “fark etmez”… Işığımız M.Kemal. Böyle bir kuşağın ürünleriyiz… Devrimci, radikal… “4+4+4” çizer karizmamızı… Geleceğimiz evlâtlar, torunlar. Gündemimizde tek bir soru var: “Nereye gidiyor ülkem?” Biz damardan öğretmeniz… Düşünmek sorgulamak zorundayız. Kurda kuşa, dinciye milliyetçiye asla teslim olmayız… Derdimizdir yarınlar. O nedenledir ki… 15 Eylül günü Ankara’dayız… Uğur Mumcu’nun cenazesine katıldığımız kadar. Hep bir ağızdan haykıracağız: “Bu ülkenin geleceğini karartamazsın iktidar” Hanlar, apartmanlar, saraylar, gemiler sizin olsun… Yarınlar bizim, çocuklarımızın… Çağ dışı eğitiminize hayır… Bu ülkenin mayasıdır Mustafa Kemal! www.gazetemen.com